بررسی وضعیت پرداخت دستمزد در فیلم های تلویزیونی

اما به نظر می رسد،فاكتور دستمزد در تله فیلم ها به عنصری تاثیرگذار در شكل گیری اثر تبدیل شده است؛ عنصری كه تهیه كنندگان دل پر دردی از آن دارند و در مقابل، بازیگران این عامل را دستاویزی برای كم كاری و كم فروشی صاحبان كار می دانند.

از این رو در گفت و گو با چند بازیگر سینما و تلویزیون كه طی چند سال گذشته حضور پررنگی در تله فیلم ها داشته اند، وضعیت پرداخت دستمزد در فیلم های تلویزیونی مشكلات موجود در این بخش را بررسی كردیم.


امین زندگانی:
تهیه كنندگان نگاه خود به تله فیلم را اصلاح كنند.

مشكل اصلی افت كیفیت فیلم های تلویزیونی، نگاه سطحی تهیه كنندگان به این مقوله است. عنوان كردن این مساله كه بازیگران در فیلم های تلویزیونی همان دستمزدی را كه برای بازی در یك فیلم سینمایی دریافت می كنند، طلب می كنند صحت ندارد. چنانكه من و بسیاری از همكارانم یك سوم دستمزد سینما را در تله فیلم ها دریافت می كنیم و دلیل آن این است كه به پایین بودن بودجه اختصاص یافته به تله فیلم واقفیم.

او می افزاید: مساله دیگر این است كه همین بودجه اندك نیز به صورت قطره چكانی به پروژه ها تزریق می شود و تبعات این امر متوجه بازیگر نیز شده است. به طوری كه من شخصا بخشی از دستمزد برخی كارها را كه در سال های گذشته در آن بازی داشته ام را هنوز دریافت نكرده ام.

بازیگر تله فیلم "قصه ها و واقعیت ها" اذعان می دارد: اما بودجه در بحث تولید فیلم تلویزیونی مشكل جدی نیست. چنانكه در تاریخچه ساخت تله فیلم در سیما، آثار ارزشمند و ماندگاری كه با همین بودجه های اندك ساخته شده اند، بسیار بوده اند. به عنوان مثال، مجموعه آثار حجت قاسم زاده اصل از جمله فیلم هایی هستند كه حتی از بسیاری آثار سینمایی قدرتمند تر و جذاب ترند.

متاسفانه یك تصور غلط و مصطلح در میان تهیه كنندگان وجود دارد كه تله فیلم فقط یك بار از تلویزیون پخش می شود. پس ساخت آن به صرف انرژی و توان فكری نیازی ندارد. در حالی كه من جزو ركورداران پخش تله فیلم هستم. به طوری كه برخی كارهای من همچون "قصه ها و واقعیت ها"، "پرستار"، "یك اتفاق ساده"، "ژرفا" و "كابوس" بارها از تلویزیون پخش شده اند و این نشان دهنده این واقعیت است كه اگر اثری ارزشمند و حاوی اندیشه باشد، مردم به چندبار دیدن آن رغبت بسیاری دارند. تا زمانی كه تهیه كنندگان نگاه خود را به مقوله تله فیلم اصلاح نكنند،این ژانر تلویزیونی هیچ گاه مانند سینما جدی نمی شود.


شهرام عبدلی:
استفاده از بازیگران سینما در تله فیلم ها اجحاف در حق بازیگران تلویزیون است

استفاده از بازیگران سینما در تله فیلم ها و پرداخت دستمزدهای كلان به این افراد اجحاف در حق بازیگران تلویزیون است.

عبدلی با بیان این مطلب تصریح می كند: من معتقدم، بودجه مصوب برای ساخت فیلم های تلویزیونی در حال حاضر رقمی متعادل است، اما چه ضرورتی دارد در ساخت یك تله فیلم از یك ستاره سینما دعوت شده و از مجموع بودجه 120 میلیونی اختصاص یافته به اثر 70 میلیون به بازیگر مذكور پرداخت شود.

من با این نظر مخالفم كه هزینه مصوب برای فیلم تلویزیونی اندك است. در حالی كه با همین ارقام هم می توان فیلم خوب ساخت در یك قیاس اجمالی در سینما همه فیلم ها با بودجه ای متوسط معادل 400 تا 500 میلیون ساخته می شوند، اما آیا همه این فیلم ها آثاری شاخص و قابل توجه به شمار می روند. با اینكه در تمام این فیلم ها از بازیگران مشهور و صاحب نام استفاده می شود.

این بازیگر اظهار می دارد: مشكل اصلی اینجاست كه 70 فیلمی كه در طول یك سال و در چرخه سینمای ایران تولید می شود، متكی بر حضور پنج بازیگر مشهور است و این پنج بازیگر به صورت چرخشی در همه فیلم ها حضور دارند و از سوی دیگر، تهیه كنندگان فیلم های تلویزیونی نیز تمایل دارند در اثرشان از این افراد استفاده كنند.

متاسفانه به این مساله توجه نمی شود كه تلویزیون مدیوم تخصصی خود را دارد و تعریف بازیگر سینما و تلویزیون متفاوت است و دعوت از یك هنرپیشه مشهور سینما برای بازی در یك فیلم تلویزیونی عملا جفا در حق بازیگران سیماست كه یك دهم دستمزد بازیگر فوق را نیز طلب نمی كنند.

بسیاری از بازیگران گمنام عرصه تئاتر هستند كه توانایی قابل توجهی در بالا بردن بار مفهومی و كیفی تله فیلم ها دارند. در حالی كه در مقایسه شاید برخی بازیگران سینما به دلیل آشنا نبودن با مدیوم تلویزیون از پس بسیاری از نقش ها برنمی آیند.

این بازیگر در ادامه می گوید: من معتقدم استفاده از بازیگران سینما سرپوش گذاردن تهیه كننده بر نواقص فیلم است. زیرا در عمده فیلم های تلویزیونی بر اساس یك فیلمنامه ضعیف و با استفاده از دستیارهای سه وچهار كارگردانی در دیگر آثار به جای كارگردان محصولی به مخاطب ارائه می شود كه هیچ حرفی برای گفتن ندارد.


مهران احمدی:
معمولا تهیه كنندگان فیلم های تلویزیونی، نیمی از بودجه فیلم را به دستمزد خود اختصاص می دهند

احمدی با بیان این مطلب می افزاید: دستمزدی كه من برای بازی در یك تله فیلم دریافت می كنم،رقمی متعادل و متعارف این گونه آثار است،اما این مساله نیز وجود دارد كه برخی تهیه كنندگان به شدت به استفاده از بازیگران سینما و پرداخت دستمزدهای كلان به این افراد علاقمند هستند.

اما این را باید در نظر داشت كه همواره تهیه كننده 50 درصد از بودجه تله فیلم را به دستمزد خود اختصاص می دهد و آن دستمزد كلان از محل 50 درصد باقیمانده پرداخت می شود.

این بازیگر اظهار می دارد: اما مشكل اصلی افت كیفیت فیلم های تلویزیونی فیلمنامه است نه استفاده از بازیگران مشهور. متاسفانه بسیاری از فیلمنامه های ارزشمند با ساختار حرفه ای در شوراها رد می شوند و عموما آثاری به تصویب می رسند كه از ابتدایی ترین اصول روایی سناریو نویسی بی بهره اند.

من سال ها به عنوان دستیار در سینما و تلویزیون فعالیت كرده ام و از نزدیك شاهد هستم که عوامل كار از فیلمنامه نویس گرفته تا كارگردانبه صورت حرفه ای عمل نمی کنند و همین امر باعث تنزل كیفیت فیلم های تلویزیونی شده است.

برای من قصه در اولویت اول قرار دارد. چنانكه سال گذشته 12 فیلمنامه را در تلویزیون رد كردم. چون هیچ یك حاوی ارزش های بصری لازم برای كار نبودند. من نیز اگر تنها به بحث دستمزد می اندیشیدم،الان صاحب ملك شخصی بودم.

احمدی تصریح می كند: وقتی من این حجم از پیشنهاد را رد می كنم، فعالیت من در طول سال منحصر می شود به دو یا سه اثر طبیعتا باید دستمزدی كه دریافت می كنم به میزانی باشد كه بتوانم بقیه ماه های سال را با آن سپری كنم، اما با این وجود هیچ گاه رقم پیشنهادی من به تهیه كنندگان غیر متعارف نبوده است.


شهروز ابراهیمی:
برای بازیگر، سینما و تلویزیون تفاوتی نمی كند و او دستمزد خود را طلب می كند

من این مساله را قبول دارم كه بودجه تعریف شده برای فیلم های تلویزیونی، معادل یك چهارم آثار سینمایی است و برخی بازیگران بدون درنظر گرفتن این امر دستمزد در نظر خود را طلب می كنند، اما این مساله را نیز باید در نظر داشت كه همان میزان زمان و انرژی كه به ساخت فیلم های سینمایی اختصاص می یابد، مصروف آثار تلویزونی نیز می شود پس برای بازیگر از نظر زمانی این دو مقوله تفاوتی نمی كند.

زمانی از من درباره حضور بازیگران به عنوان مجری در برنامه های سیما سوال شد و من در پاسخ به این پرسش عنوان كردم كه من به این خط كشی ها اعتقادی ندارم و معتقدم، مهم"كار خوب كردن"است و به همین دلیل، معتقدم برای بازیگر اهمیتی ندارد اهمیتی ندارد كه در كدام مدیوم حضور می یابد كما اینكه معتقدم اگر به یك هنرپیشه مشهور به طور همزمان بازی در دو اثر سینمایی و تلویزیونی با یك میزان دستمزد پیشنهاد شود سینما را در اولویت قرار می دهد.

این بازیگر می افزاید: از سوی دیگر،معتقدم اگر تله فیلمی شاخص با فاكتورهای ارزشمندی همچون فیلمنامه جذاب و گروه كارگردانی حرفه ای به یك بازیگر پیشنهاد شود،ولو با ارقامی كمتر از قیمت های معمول می پذیرد چنانكه برای خود من به كرات این اتفاق رخ داده است كه اثری را صرفا به دلیل نفس خود كار و نه دستمزد آن قبول كرده ام و به این اصل ایمان دارم ماندگاری را نمی توان با پول عوض كرد و در نهایت این مردم هستند شاهدان کار خوب هستند.


پریوش نظریه:
بازیگر سینما، همان توان را صرف بازی در تله فیلم می كند.

بازیگران مستعد و صاحب نام نباید مغبون شرایط نا بسامان تولید تله فیلم شوند. من معتقدم به جای آنكه بازیگران تله فیلم ها به دلیل دستمزدهای بالا مورد حمله قرار گیرند بودجه فیلم های تلویزیونی افزایش یابد تا علاوه بر برخورداری متناسب تمام عوامل كار از حقوق معنوی اثر،بر كیفیت كار نیز افزوده شود.

او توضیح می دهد: در حال حاضر، بخش عمده ای از آثار سینمایی از استانداردهای لازم برخوردار نیستند و به همین دلیل، برخی بازیگران ترجیح می دهند تا توان خود را صرف فیلم های تلویزیونی كنند و با وجود تولید انبوه در مقوله تله فیلم در سال های اخیر و افت كیفی اغلب این آثار اما همچنان در مقایسه، متوسط فیلم های تلویزیونی ارزش های بصری بیشتری دارند.

بازیگر فیلم "ساعت گیج زمان" اظهار می دارد: بازیگران سینما در تله فیلم ها كم كاری نمی كنند و به همین دلیل باید حق خود را دریافت كنند. بازیگر، بازیگر است و مدیوم سینما و تلویزیون تفاوتی برای او نمی كند و من شخصا مشكلی برای حضور بازیگران شاخص سینما در سیما نمی بینم.

مشكل باید به صورت ریشه ای حل شود.به این معنا كه سیاستگذاران حوزه تله فیلم باید تمهیدی اندیشیده از كمیت كاسته و بر كیفیت بیفزایند و طبیعتا اگر از كمیت كاسته شود، خود به خود بودجه آثار ارزشمند افزایش می یابد و ما دیگر با بحرانی همیشگی و چالش برانگیز به نام دستمزد مواجه نخواهیم بود.


رضا ناجی:
دستمزد بازیگران در تله فیلم ها یك دوم سینما است.

بر خلاف تصور رایج، دستمزد بازیگران در تله فیلم ها یك دوم آثار سینمایی است. معمولا این گونه به نظر می رسد كه بازیگران برای حضور در فیلم های تلویزیونی، دستمزدهای كلان طلب می كنند و همواره كسی كه در این ماجرا متضرر می شود، تهیه كننده است. در حالی كه عمده بازیگران سینما، بودجه اندك تله فیلم را در نظر گرفته و پیشنهاد خود را متناسب با آن مطرح می كنند.

او تصریح می كند: مدت زمانی كه صرف هر دو کار می شود، یك بازده زمانی مشخص و برابر است و انتقاد بی جا از بازیگران برای گناه نكرده بی انصافی است. همچنین بسیاری تصور می كند كه همان مبلغی كه در قرارداد درج شده، عینا به بازیگر پرداخت می شود. در صورتی که این طور نیست. به عنوان مثال، من بعد از گذشت سه سال هنوز دستمزد یكی از تله فیلم های را كه در آن بازی کردم را نگرفتم.

برای من به دفعات پیش آمده كه بازی در فیلمی را به صرف ارزش های محتوایی و جذاب بودن قصه پذیرفته ام و صراحتا اعلام می كنم بسیاری از همكاران من نیز چنین نگاهی دارند و نفس اثر برایشان در اولویت است.

او می افزاید: بازی در سینما و سیما تفاوتی ندارد. چنانکه برخی بازیگران با وجود داشتن جوایز جهانی همچنان در كارهای تلویزیونی حضور می یابند. در نتیجه این مضمون و عوامل اجرایی هستند كه میزان ارزش یك كار را مشخص می كنند و مقوله دستمزد در اولویت های بعدی قرار دارد و بهتر است تهیه كنندگان قدری منطقی تر با مساله برخورد كنند.


آشا محرابی:
اعتبار بازیگر است كه دستمزد را تعیین می كند.

این اعتبار بازیگر است كه میزان دستمزد را تعیین می كند و "سینمایی" و یا "تلویزیونی" بودن چندان ملاك ارزیابی نیست. من معمولا دستمزد متعارف یك تله فیلم را دریافت می كنم، اما برخی همكاران من هستند كه چندان به بودجه اندك این گونه آثار توجه نمی كنند و رقم دلخواه خود را طلب می كنند و شاید بتوان گفت، تهیه كنندگان حق دارند كه نسبت به این مساله گله مند باشند.

او تصریح می كند: اما در هر صورت تفكیكی میان هنرپیشه سینما، تلویزیون و تئاتر وجود ندارد و من با آنكه بازیگر تلویزیون هستم و هیچ گاه شرایط حضورم به طور جدی در سینما فراهم نشده است، اما نسبت به حضور بازیگران سینما در تلویزیون معترض نیستم و معتقدم آنچه در درجه اول اهمیت قرار دارد "كار را درست انجام دادن" است.

این بازیگر در ادامه اذعان می دارد: من همیشه خودم را با خودم مقایسه می كنم و عنوان می كنم من در جایگاه آشا محرابی دستمزد معینی دارم كه حتی یك قران هم از آن میزان، كمتر نمی گیرم و اگر بازیگر مقابل به دلیل ستاره بودن رقمی چند برابر دستمزد من دریافت كند، حتما حق او بوده است.

بازیگر تله فیلم "حبیب" اظهار می دارد: "حبیب" یك تجربه ارزشمند برای من بود. چون علاوه بر ویژگی های بارز محتوایی و بصری همكاری با حمید فرخ نژاد بر دانسته های بازیگری من افزود و معتقدم هیچ كس دیگری به غیر از ایشان نمی توانست این نقش خاص را به زیبایی ایفا كند و به همین دلیل، تهیه كنندگان برای تولید چنین آثاری باید تمام توان خود را مصروف ایجاد شرایط مطلوب برای دعوت از بازیگر مورد نظر كنند.

اما در مجموع یك مساله دیگر را هم باید در نظر داشت كه استفاده كردن از ستاره ها چه در سینما و چه در تلویزیون لزوما به معنای موفقیت یك اثر نیست. ما در تولید فیلم و سریال به الگوی انسانی نیاز داریم به این معنا كه اگر در یك اثر تصویری از مرحله نگارش فیلمنامه گرفته تا انتخاب عوامل و بازیگران و مراحل پس از تولید، مهره ها به درستی چیده شوند مباحثی مانند دستمزد و سایر حاشیه ها به خودی خود حل می شوند. مهم برداشته شدن دیوار میان اثر و مخاطب است و اگر پول به عنوان عنصری راهگشا در این زمینه می تواند موثر باشد، متوسل شدن تهیه كننده به آن بلامانع است.


امیرحسین رستمی:
بازیگران سینما مدیون تلویزیون هستند.

خط كشی میان بازیگران سینما و تلویزیون برای حضور در فیلم های تلویزیونی معنایی ندارد. چون بسیاری از بازیگران سینما از تلویزیون آمده اند و به نوعی مدیون آن هستند. در حوزه تولید تله فیلم ها دو نگاه متفاوت وجود دارد: نخست نگاه مادی آن هم به این معنا كه عوامل ساخت یك فیلم تلویزیونی از تهیه كننده كار گرفته تا بازیگران به این مقوله صرفا به عنوان یك عابر بانك می نگرند، اما نگاه دوم منحصر به كسانی است كه برایشان تله فیلم با كار 35 تفاوتی نمی كند و تفكر و توانی كه صرف هر دو کار می كنند، به یك میزان است.

او می افزاید: اما بازیگر باید این مساله را در نظر داشته باشد كه كاری كه ارائه می دهد، امضای اوست و نوع و ژانر آن در درجه بعدی اهمیت قرار دارد.

اما وقتی یك بازیگر خاص در طول یك سال و طبق قانون انبوه سازی تله فیلم در 10 فیلم تلویزیونی بازی می كند، طبیعتا نمی تواند خلاقیتی داشته باشد و مصداق عابر بانك در اینجا به درستی معنا پیدا می كند.

من شخصا طی چند سالی كه در این زمینه فعالیت می کنم، جمعا در پنج تله فیلم حضور داشته ام و معتقدم اگر اثری ارزشمند باشد، دستمزد در اولویت آخر قرار می گیرد. به همین دلیل، در برخی موارد قرارداد را سفید امضا كرده ام و اگر هم فیلمنامه ضعیفی به من پیشنهاد شود، صراحتا آن را رد می كنم و تصور می كنم برخی رقم های پیشنهادی بالا از سوی تعدادی از بازیگران به دلیل معذوریت از حضور در آثار ضعیف است. به این معنا كه هنرپیشه مذكور با اعلام یك رقم خاص عملا انصراف خود را اعلام می كند. میان بازیگر سینما و تلویزیون تفكیكی وجود ندارد و من مانعی برای حضور بازیگران سینما در سیما نمی بینم و تصور می كنم بخشی از همكاران من كه نسبت به حضور بازیگران سینما در تلویزیون معترض هستند، مسیر حرفه ای خود را به درستی طی نكرده اند. به این معنا كه عده ای فكر می كنند نه نگفتن به هركاری باعث پیشرفت می شود. در حالی كه عكس این است. باید بتوانیم برای رسیدن به قله پیشرفت در بازیگری نه بگوییم و كسانی از تلویزیون موفق به ورود به سینما شده اند كه گزیده كار بوده اند و من به شدت معتقدم بازیگران سینما مدیون تلویزیون هستند. چون عمدتا از این راه به سینما معرفی شده اند به عنوان مثال، من قبل از مجموعه "شمس العماره "در آثار بزرگانی چون بهمن فرمان آرا و مسعود كیمیایی حضور داشته ام، اما این مجموعه بود كه به شناخته شدن من كمك كرد و اگر بازیگران سینما گاه در یك فیلم تلویزیونی حضور می یابند به نوعی ادای دین به این عرصه قلمداد می شود.


مهدی سلطانی:
دستمزد بازیگران در تله فیلم ها باید بیشتر از سینما باشد

این بازیگر تئاتر و تلویزیون گفت: تلویزیون رسانه فراگیری است و بازیگر با حضور در سریال های و فیلم های تلویزیونی بیشتر دیده می شود. در نتیجه باید، دستمزد بالاتری نسبت به سینما دریافت كند. یك بازیگر حرفه ای و اصطلاحا كاربلد، هنگام حضور در فیلم های سینمایی، مجموعه های تلویزیونی و تله فیلم ها انرژی یكسانی را صرف رسیدن به نقش می كند و برایش تفاوتی ندارد كه مدت زمان كار شش ماه یا 45 روز باشد. زیرا او به كیفیت كار می اندیشد.

او تصریح می كند: مطلوب ترین شكل دیده شدن بازیگر، حضور در سریال های تلویزیونی است. زیرا به دلیل پخش فراگیر بیشتر دیده می شوند و من معتقدم بازیگر در قیاس با سینما باید دستمزد بیشتری برای حضور در این آثار دریافت كند.

بازیگر "بازجویی در كافه تهران" اظهار می دارد: در گذشته بحث تفكیك میان بازیگر سینما و تلویزیون وجود داشت، اما امروز به دلیل علمی تر شدن این حرفه این خط كشی دیگر معنایی ندارد. كما اینكه رفته رفته تلویزیون های خانگی خود به سینما تبدیل شده اند و طبیعتا جزئیات در آن ها بیشتر دیده می شود. در نتیجه، نوع اكشن های میمیك بازیگر در سیما نزدیك به سینما است. از سوی دیگر، هر هنرپیشه ای مجاز است حوزه كاری خود را بر اساس علایق خود مشخص كند و به دلیل مجموعه این عوامل، این تلقی كه بازیگر سینما نباید در تله فیلم حضور داشته باشد، منطقی نیست.

این مدرس بازیگری توضیح می دهد: از منظر دیگر، وقتی تصویر به صنعت آلوده شود، جای خالی هنر حس شده و متاسفانه در سیستم فعلی سینمای ایران عملا دیده می شود كه برخی افراد كه حتی با الفبای بازیگری نیز آشنا نیستند. به عنوان ستاره معرفی می شوند و برخی تهیه كنندگان فیلم های تلویزیونی نیز برای به ظاهر جذاب تر شدن محصولشان از این شبه بازیگران دعوت می كنند، اما در حیطه تله فیلم نیز كسانی هستند كه با دیدگاهی فرهنگی بهترین ها را برای اثرشان انتخاب می كنند.


بابك حمیدیان:
عمده تله فیلم ها قابلیت آرتیستیك ندارند.

به عبارت دیگر، عمده فیلم های تلویزیونی كه در تلویزیون تولید می شوند، فاقد قابلیت های آرتیستیك و ارزش های بصری هستند. به مقوله تله فیلم نمی توان از منظر یك اتفاق هنری نگاه كرد. كما اینكه آثاری كه من در آن ها بازی داشته ام، به واسطه وجود كارگردان هایی صاحب نام در راس كار همچون فرزاد موتمن، سیروس الوند و مهدی كرم پور از حداقل استانداردهای لازم برخوردار بوده اند و از سوی دیگر، بر تامین بخشی از نیازهای مالی، به حضور من در سینما نیز كمك كرده اند. اما معتقدم با بودجه ای معادل 100 میلیون تومان، نمی توان اثر ارزشمندی تولید كرد و متاسفانه مقوله انبوه سازی در این زمینه به یك آفت تبدیل شده است و بعضا مدیران، عنوان می كنند كه باید به رقم 365 تله فیلم در سال رسید كه طبیعتا چنین نگاهی را نمی توان موج فرهنگی تلقی كرد و با توجه به اینكه مساله ماهواره نیز به پدیده ای فراگیر تبدیل شده است و قطعا بخش قابل توجهی از همین آثار نازل به هیچ عنوان دیده نمی شوند.

این بازیگر اظهار می دارد: من با دستمزد بالای بازیگران سینما در تله فیلم ها مخالف نیستم. زیرا وقتی تهیه كننده ای در تلویزیون به منظور جذاب تر كردن اثر خود به عنوان مثال از بازیگری چون حامد بهداد دعوت می كند، موظف است همان دستمزدی را كه او در سینما دریافت می كند به او بپردازد. اما این را باید در نظر گرفت كه ما به عنوان بازیگر در پایان بسیاری از فیلم های تلویزیونی مغبون نیز شده ایم. چنانكه من شخصا برای برخی فیلم ها هشت ماه به دنبال دستمزد خود بوده ام. پس این گونه نیست كه عینا همان دستمزد بالا در لحظه به بازیگر پرداخت شود. متاسفانه اساسا شكل گیری یك تله فیلم در ایران از پایه غلط است. چنانكه از بحث فیلمنامه گرفته تا انتخاب عوامل و بازیگران به طور كلی در پایین ترین سطح آن پی گیری می شود و در نتیجه، مدیر تداركات سینما مدیر تولید فیلم تلویزیونی می شود و كسانی به عنوان بازیگر در این آثار حضور می یابند كه حداقل دانش لازم را ندارند و افتخارشان این است كه در سال شش تله فیلم كار می كنند و در نهایت، كار در مدت هفت روز اصطلاحا جمع می شود و اینجاست كه در حق بازیگران تئاتر اجحاف می شود.

حمیدیان در پایان تصریح می كند: تله فیلم می تواند حداقل به یك اتفاق متوسط هنری تبدیل شود به شرط آنكه در شرایط فعلی حداقل 300 میلیون تومان برایش هزینه کنند.


نیما شاهرخ شاهی:
هیچ بازیگری، جای دیگری را تنگ نمی كند.

در حال حاضر، فرصت حضور در كارهای مختلف برای همه بازیگران وجود دارد و كسی جای دیگری را تنگ نمی كند. من شخصا چندان به حضور در تله فیلم تمایلی ندارم و تعداد فیلم های تلویزیونی كه در طی این سال ها در آن ها بازی داشته ام، بسیار انگشت شمار بوده اند و به ندرت پیش می آید كه یك اثر 90 دقیقه ای را تا انتها تماشا كنم. چون معتقدم فیلمی كه قرار است در كمتر از 20 جلسه تصویربرداری شود، اثر مطلوبی نخواهد شد. به همین دلیل است كه برخی ستارگان سینما برای بازی در یك تله فیلم دستمزد واقعی خود را طلب می كنند و به بودجه اندك تله فیلم ها عملا كاری ندارند. چون وقتی قرار است بازدهی را كه در یك فیلم سینمایی در طول 40 روز ارائه می دهند در یك اثر 90 دقیقه ای تلویزیونی تنها در دو هفته ارائه دهند در واقع آبروی حرفه ای خود را می گذارند و باید بهای گزاف این امر را دریافت كنند.
این بازیگر تصرح می كند: این یك واقعیت است كه تهیه كنندگان فیلم های تلویزیونی تنها به فكر سود خود هستند و بسیاری از بازیگران، تنها به دلیل دوستی با تهیه كننده مذكور و ایجاد زمینه برای حضور در اثر بعدی سینمایی او بازی در تله فیلمی را كه او تولید می كند، می پذیرند.

شاهرخ شاهی اظهار می دارد: مساله دیگر، نبود ناظر كیفی در حوزه تله فیلم است. در حالی كه به نظر می رسد، وقتی تلویزیون برای ساخت یك فیلم تلویزیونی با تهیه كننده ای قرارداد می بندد باید او را مجاب كند كه كار را به مطلوب ترین شكل ممكن ارائه دهد در غیر این صورت هزینه را به طور كامل پرداخت نكند.

من اعتقادی به این ندارم كه بازیگری می تواند جای دیگری را تنگ كند. شاید در گذشته كه محدودیت در زمینه های فعالیت وجود داشت، این گونه بود اما امروز با وجود حوزه های مختلفی چون سریال، فیلم سینمایی، تله فیلم و تله تئاتر بسیاری از بازیگران مشغول كار هستند و كسانی كه نسبت به حضور همكاران خود در یك زمینه خاص معترض می شوند، باید به جای تنگ نظری توانایی خود را بالا ببرند.


فریبا كوثری:
كار خوب باید برای بازیگر پول به همراه آورد.

حضور در آثار ارزشمند و شاخص برای بازیگر، اعتبار و در نهایت پول به همراه می آورد. من تنها در یك تله فیلم حضور داشته ام كه خوشبختانه هم دستمزد خوبی برای آن كار دریافت كردم و در جشنواره فیلم دفاع مقدس، جایزه بهترین بازیگر زن را گرفتم چون معمولا به دلیل شتابزدگی رایج در تولید فیلم های تلویزیونی، تمایل چندانی به حضور در این بخش ندارم. مگر آنكه قصه قدرتمند و نقش هم خاص و تاثیرگذار باشد كه تله فیلم "پر" این وی‍ژگی ها را داشت.

او تصریح می كند: این یك اتفاق مرسوم است كه تهیه كنندگان برای جذاب تر شدن كار خود از بازیگران مشهو دعوت به كار می كنند و جز در مواردی خاص، عمدتا از بودجه 120 میلیونی كار 20 میلیون تومان را به بازیگر مذكور پرداخت می كنند كه به نظر من رقم معقولی است. معمولا چیدمان فیلمنامه در این گونه آثار به این صورت است كه كار پنج شخصیت اصلی دارد كه برای ایفای دو شخصیت از این پنج نفر از بازیگران مشهور و چهره دعوت شده و دستمزدهای قابل توجهی به آن ها پرداخت می شود و برای سه شخصیت دیگر، از بازیگران گمنام استفاده شده و با حداقل دستمزد ممكن برای این افراد قراردادها منعقد می شود و نتیجه این فرایند هم این است كه بیشترین سود نصیب تهیه كننده می شود.

كوثری اذعان می دارد: اما با این وجود من معتقدم، كار خوب به خودی خود برای بازیگر پول به همراه می آورد؛ چنانكه اگر از من برای حضور در كاری كه قصه و فضای حرفه ای آن را دوست دارم دعوت به همكاری شود،حاضرم به مراتب رقم كمتری را از دستمزد پیشنهادی خود دریافت كنم. چون نفس كار برایم در درجه اول اهمیت قرار دارد و مطمئنم گزیده كار بودن بازیگر باعث افزایش اعتبار و دستمزد می شود.

* * *

با توجه به نظرات عنوان شده به نظر می رسد، تعیین سقف دستمزد در تلویزیون در قالب قانونی مدون و تصویب شده می تواند به تمام این مجادلات پایان دهد، به طوری كه از یكسو تهیه كنندگان برای افت كیفی آثارشان دیگر بهانه ای نخواهند داشت و از سوی دیگر، مقوله تله فیلم محملی برای داد و ستد تجاری برخی بازیگران نخواهد شد.